Donderdag 22 januari 2015. Mari Fitters werd gehuldigd voor zijn 60-jarig lidmaatschap van het Gemengd Kerkkoor.
Jong geleerd, oud gedaan, zeggen ze weleens. Op de lagere school zong Mari in het jongenskoor van Frater Egberto.
Januari 2015 is Mari 60 jaar lid van het Gemengd Kerkkoor. Hij zingt wekelijks bij 3 koren in de parochie St. Jan Geboorte: het RK Gemengd Kerkkoor, het Vlijmens Mannenkoor en het Gregoriaans koor.
Verder zong hij tot voor kort ook nog met zijn vriendin Adri bij het koor Serenata in Waalwijk. Dat betekent 4 keer per week repeteren en elk weekend optreden. Zijn opkomstpercentage is nog altijd zeer hoog.
Mari Fitters senior was dirigent van het Vlijmens Mannenkoor dat 11 jaar voor Mari's geboorte werd opgericht. Daarnaast was Mari's vader zanger in het kerkkoor en hulpdirigent. Als kind ging Mari altijd hand in hand met vader en moeder naar de kerk. Daar zong hij dan graag mee met het koor. Dan stond hij vlak bij het podium en wachtte daar tot de mis uit was, alvorens weer naar huis te gaan. Zo is het zingen hem met de paplepel ingegoten.
Op zijn 21e werd Mari officieel lid van het kerkkoor, maar in feite hoorde hij er al eerder bij. Hij werd toen de vervanger van zijn vader, die zelf niet meer zong, maar nog wel dirigeerde, ook voor de kerkkoren in Haarsteeg en Ammerzoden. Mari is, net als zijn vader, tenor.
Mari: "het is zo gegroeid Frans en Hans die voetbalden op zondag en ik zong. Er waren geen andere kinderen op het koor. Ik heb het altijd gere gedaan en nog; ik verzuim maar zelden".
Mari heeft zelf nooit de behoefte gevoeld te gaan dirigeren, maar is er wel trots op dat dochter Mirjam die traditie doorzet, in Nieuwkuijk en Drunen.
Vader Fitters, die ook Marinus heette, is thuis op bed gestorven. Vader was al heel lang ziek en werd een paar keer per week bestraald, hij had kanker. Een uur voor zijn dood heeft Mari nog samen met zijn vader het Avé Maria gezongen. Daar vroeg hij om. Mari: "Hij zong zacht en ik hard. Moeder was er ook bij, verder niemand. Vader stierf op een woensdag- of donderdagmiddag. Bij zijn laatste adem was ik alleen met hem. Ik heb moeder toen naar boven geroepen en hem 's-avonds naar beneden gedragen. In de huiskamer is hij opgebaard, dat wou hij persé".
In 1957 gaat Mari, 23 jaar oud, bij het Vlijmens Mannenkoor. Hij houdt het 1 jaar uit. Op 47-jarige leeftijd neemt hij de stap opnieuw en is een blijver. Nu is hij Lid van Verdienste, nadat hij een tijdje in het bestuur heeft gezeten en daarbij het archief heeft uitgeplozen. Zo kwam hij er achter dat het mannenkoor vóór de oorlog onderdeel was van een toneelvereniging, onder de naam Die Lustige Witwe, in café Pijnenburg (de Puk).
Dat valt allemaal op te maken uit correspondentie-stukken die Mari bij zijn archiveringswerkzaamheden stieken heeft achtergehouden .. voor de postzegels, zoals hij zelf zegt. Maar gelukkig, bij nader inzien vond hij het toch zonde om die postzegels eraf te weken. Wijsheid komt met de tijd. Nu die stukken nog teruggeven.